Naar het zuidwestelijkste puntje van Europa.

Vandaag een lange, maar leuke dag gehad. We zijn vanmorgen eerst naar Lagos gereden, wat een leuke stad is met een aaneenschakeling van restaurantjes ,barretjes en kleine winkeltjes De stad waar Hendrik de Zeevaarder, ja daar heb je hem weer, zijn schepen klaar maakte om uit te varen naar Afrika, waarmee het tijdperk van de Portugese ontdekkingsreizen begon.
Ruim na de lunch zijn we verder  gereden naar Ponta de Sagres. Hier was een fort uit 1587, en een rondwandeling naar de punt, waarvandaan je tot de vuurtoren van Cabo de Sao Vicente kan kijken. Van hieruit kon je ook de steile rotsen die in zee liepen goed zien. Daarna zijn we naar Cabo de Sao Vicente gegaan. Dit punt is het meest zuidwestelijke punt van Europa. Het ligt op 2415 km vanaf ons huis. De kliffen daar rijzen bijna loodrecht uit de Atlantische Oceaan op. Vroeger dachten de mensen, dat daar het einde van de bewoonde wereld lag. Het was na wat kleine buitjes in de ochtend wel droog gebleven, maar wat een wind overal om je hoofd. Het leuke van dit jaargetijde met dit weer is, dat je mensen met dikke winterjassen aan ziet en mensen in blote zomerkleding rond ziet lopen.
De vuurtoren die daar staat is de krachtigste van Europa met een enorme lamp van 3000 watt, waarbij de stralen van de vuurtoren op 90 km nog te zien zijn. Dit maakt het voor de schepen een stuk veiliger op het punt waar de Atlantische Oceaan en de Middellandse zee samen komen.
Op de terugweg zijn we nog gestopt in Ponta da Piedade, waar ook weer prachtige rotssculpturen waren. Beneden aan waren er grotten, waar je alleen met kleine bootjes in kon varen. De zon was al onder en de dag alweer voorbij, dus dat hebben wij niet meer kunnen doen.
Al met al weer een leuke bijzondere maar ook winderige dag waarin we weer veel moois gezien hebben.